پرچم

پرچم.

پرچم یعنی سمبل، پرچم یعنی نماد، نماد یک هویت، پرچم یعنی ما هستیم، ما وجود داریم، زنده ایم، نفس می کشیم، اینجاییم نه فقط در گذشته دراکنون نیز هستیم، مثل همه ملتها، ما نیز ملتیم، نه از آنها بیشتر، نه کمتر از آنهاییم.

پرچم یعنی داشتن وجود، یعنی داشتن آرمان، یعنی، وجودی یک پارچه، یعنی سری بین سرها داشتن، زنده ای بین زنده ها، یعنی ما تنها یک داستان گنگ تاریخی نیستم، ما واقعیتی انکار ناپذیر، واقعی تر از هر واقعیتی در امروز هستیم وانکار کنندگانمان تاریک اندیشانی، خیال پرست بیش نیستند.

پرچم یعنی کامل بودن، نه تکه ای از یک کمال. پرچم یعنی زنده بودن، نه افسانه ای از زندگی. پرچم یعنی سربلندی همینجا و هم اکنون. پرچم یعنی امتداد گذشته در حال وپابرجایی در آینده. پرچم یعنی نه به هویتهای تحمیلی، یعنی مقاومت آگاهانه دربرابر خود دیگری پنداریهای بیمار گونه. پرچم یعنی نماد مقابله در برابر زیاده خواهی های استعمار گران، وسمبل ارج گذاری بر انسان بودن، ملت بودن، ذیحق بودن یک جمعیت است.

پرچم یعنی ما دارای هویتی شقه شده نیستم، ما هویتی واحد هستیم که دچار دریدگی، از جانب وطن خواران و دشمنان دیو صفت ِدشمن انسانیت انسان شده ایم. ما نه بی هویتیم، نه بی وطنیم، نه بی رگ وریشه ایم ونه بی پرچم. ما فرزندان بزرگ زنان ومردان تاریخیم که بر اثر دسیسه های روباه صفتان روزگار نتوانسته ایم تحت یک سقف گرد هم آییم، ولی آرمان یکجا زیستن و باهم بودن را که سمبل آن پرچم زیبای آزربایجان است را نیز فراموش نکرده ایم.