انتخابات » انتصابات « در حاکمیت رژیم اشغالگر!

تشکیلات راه ملی آزربایجان جنوبی (میللی یول)

شرکت در نمایش مشمئزکننده به اصطلاح انتخابات ویا تحریم آن از همان فردای به حاکمیت رسانیدن رژیم ، به ملاک و میزان دوری و نزدیکی احزاب و شخصیت ها به حاکمیت تبدیل گردید.

عده ای از احزاب و شخصیتها بنام سیاست، درایت، تاکتیک و … و محکوم کردن دیگران به خشونت طلبی و تحمیل هزینه های سنگین برای مردم تلاش کردند تا به قول خودشان از امکانات موجود به نفع خود و اهدافشان استفاده نموده و با نفوذ به درون سیستم تصمیم گیری و تاثیر گذاری در سیاستگذاریهای استراتژیکی بتوانند خواستهای خود را بدون هزینه اجرائی نمایند . اما چهل سال تجربه خونین نشان داد که تلاش به اصطلاح خردگرایانه !؟؟ آنان به جز افزودن بر عمر رژیم و ادامه تجاوز و کشتار و نابودی تشکیلاتشان ثمری نداشته است.

متاسفانه امروزنیز برخی جریانات در درون حرکت ملی همان خطایی را مرتکب و راهی را طی میکنند که تجربه ثابت کرده که غیر قابل اجرا میباشد.

در اوائل حاکمیت رژیم جریاناتی بودند که:

الف-«همانند توده ، اکثریت و…» به دفاع از جمهوری اسلامی پرداخته و گمان کردند با نزدیکی و حمایت از سیاستهای آن که در شکل ظاهری با اهداف آنها همخوانی داشت، میتوانند در تصمیم گیری و سیاستگذاری کلان و استراتژیکی تاثیر گذار باشند. آنها با نفوذ به برخی ارگانها و همکاری با نیروهای سرکوبگر رژیم در دستگیری و کشتار مخالفان چنین تصوری داشتند که به دست رژیم عوامل امپریالیسم و مزدوران آن را پاکسازی و سپس با کمک شوروی و نیروهای نفوذ داده شده در ارگانهای حساس میتوانند با یک حرکت کودتا گونه حاکمیت را بدست گرفته و به هدف خودشان برسند . اما غافل از آن بودند که رژیم از نقشه های آنها آگاهی داشته و با شناسائی تمامی کادرها و امکاناتشان در موعد مقرر چنان ضربه ای را بر آنها وارد میسازد که به کلی از صحنه سیاسی حذف خواهند شد.

ب-« سازشکاران و ماکیاولیسستهای ورشکسته» این طیف به دلیل نداشتن ایدئولوژی و استراتژی منسجم بسته به شرایط ، مردم و هوادارانشان را به تحریم و یا شرکت در آن دعوت و دنبال جریاناتی در درون رژیم افتاده و تلاش کردند تا به قول خود با استفاده از تضادهای داخلی با کمترین هزینه بیشترین نفع را ببرند. دفاع از رفسنجانی ، خاتمی و موسوی و… نشان داد که تلاش آنها به جز مشروعیت دادن به رژیم و افزودن بر عمر آن ثمری نداشته و آنها تنها طی این سالها به عمله های با و یا بی جیره مواجب رژیم تبدیل شدند.

ج- «فرقان و چریکهای فدائی – طیف دهقانی» جریاناتی که از همان ابتدا بر علیه رژیم مبارزه کرده و شرکت در نمایشات مسخره آن را نفی و مردم را به مبارزه دعوت کردند.

به دلیل حمایت دولتهای استعماری از پروژه آریا سازی و نفی ملل غیر فارس در زندانی بنام ایران ، چنین صداهائی توسط رسانه های خریداری شده و مراکز جنگ روانی و مهندسی افکار خفه و با میدان دادن به صداهای سازشکار و یا مهره ها و آلترناتیوهای خود ساخته ، نگذاشتند مردم پی به ماهیت واقعی رژیم ببرند .

تشکیلات راه ملی به عنوان یک تفکر استقلال خواه که به اشغالگر بودن رژیمهای شاه و شیخ معتقد میباشد ، باور دارد که همکاری و امید بستن به رژیم ، اپوزیسیونهای دست ساز آن و دولتهای استعماری بی فایده بوده و تنها یک راه برای ملل تحت اشغال وجود داشته و دارد و آن مبارزه همه جانبه جهت رهائی از اشغال میباشد. وهرگونه همکاری ، همراهی با دولت اشغالگر را به منزله سازشکاری و استمرار حاکمیت اشغالگران میداند .

و نیزتنها راه واقعی و عملی مبارزه با استیلاگران تروریست را که با کمک رژیم و اربابان مشترک ، جسارت دست اندازی به خاک آزربایجان را یافته اند را نه همکاری و امید بستن به مزدوران رژیم ، بلکه سازماندهی وآماده سازی مردم جهت مبارزه رهائی بخش ملی میداند.

آگاهی و سازماندهی مردم و اتکا به اراده آنها ضامن پیروزیمان میباشد !

کمیته مرکزی

تشکیلات راه ملی آزربایجان جنوبی

۲۹.۱۱.۱۳۹۸

۱۸.۰۲.۲۰۲۰