پشت پرده رویدادهای اخیر کرکوک!

پیچیده گی منطقه خاورمیانه و نقش دول قدرتمند در آن و بویژه مدیای وابسته، در وارونه نمائی واقعیتهای جاری، شناخت صحیح و ارائه تحلیلی واقع بینانه را برای تحلیلگران سخت و حتی بعضا غیر ممکن ساخته است.
برای مثال:
نیروهای مسلح “ی پ گ” در سوریه با ایدئولوژی به ظاهر کمونیستی! با افکار ناسیونالیستی وبه قول خودشان آپوایستی با حمایتهای مالی و تسلیحاتی دول امپریالیست و بویژه امریکا، با مزدوران و دولتهای دست نشانده و نيز گروههای تروریستی دست ساز غرب مبارزه میکنند؟؟!!
ویا عشیره بارزانی به عنوان جریانی کاملا مزدور و وابسته برخلاف خواست ؟؟!! تمامی دول خارجی، ( به جز اسرائیل، انگار این دولت دست ساز مستقل تشریف دارند!!!) اقدام به همه پرسی در مورد استقلال کردستان !! نموده، تو گوئی فردی ملی و مستقل و مبارزی آرمانگراست که حاضر است در راه آرمانهایش از جان و مالشان مایه گذارده و با دیگر مامور گماشته شده ( دولت به اصطلاح عراق) مبارزه کند!
اما بعد بدون درگیری عقب نشسته و حتی حاضر به تعلیق همه پرسی میگردد.
درچنین آشفته بازاری، البته مدیا و تحلیلگران آماده به خدمت اربابان به صحنه آمده و با ارائه انواع و اقسام آنالیزها به تنها وظیفه محوله که همانا وارونه سازی واقعیات پشت پرده است همت می گمارند.
برای روشنتر شدن مطلب نمونه هائی را ذکر میکنیم:
۱-خیانت جریان طالبانی!
۲-دخالت و قدرت یابی ای ر ا ن
۳-آغار جنگ داخلی
۴-بزدلی و ترس بارزانی و پیشمرگانش
۵-عدم پشتیبانی و خیانت قدرتهای حامی، به کردها
۶-هماهنگی سه دولت عراق، ترکیه و ا ی ر ا ن
و…..
و همزمان عدم توفیق همه پرسی کاتالونيا، که انگار جهت توجیه چپ روی بازرانی طراحی و غیر مستقیم چنین عنوان میگردد که اروپا با تمام پایبندی به حقوق بشر و آزادی، وقتی امکان استقلال کاتالونیارا به رسمیت نمی شناسد، طبیعی است که استقلال ملل منطقه را نیز تایید نکنند!!!
بی آنکه به بیش از یک قرن حمایت غرب از بارزانی و دیگر گروههای تروریستی اشاره ای گردد.
در این بین برخی از آزربایجانیها، پاسیویسم و سازشکاری خود را با این رویدادها لاپوشانی کرده و با شادمانی از شکست اکراد به دست سردار سلیمانی!! بادی به غب غب انداخته و باژستى روشنفكر نمايانه، از بی نتیجه بودن استقلال خواهی دم زده و با مقایسه عمق وابستگی گروههای تروریستی و نیز امکانات مادی و نظامی آنها با حرکت ملی، خواهان رفرم و در پیش گرفتن روشهای ملایمتری گردیده و نام آن را انطباق با شرایط و واقع گرائى مى نامند.
حال ما از زاویه ای دیگر به ماجرا نگریسته و خطری که در آينده ای نه چندان دور ( در صورت عدم برخورد و تشکیل جبهه ای مستحکم )، به احتمال زیاد گریبانگیر آزربايجان جنوبی، شمالی، ترکیه و اعراب میگردد را گوش زد می نمائیم.
تشکیل کردستان بزرگ به عنوان اصلی ترین طرح پروژه خاورمیانه بی شک با وجود احزاب سنتی و رهبران وابسته به عشیره، کاری غیر ممکن بوده و نیاز به سیستمی متمرکز، با افکاری فرا عشيره ای را می طلبد. زیرا بعد از پیروزی به دلیل بافت ایلی کشمکشها و خود محور بینی ها، هم کارآئى دولت مرکزی را جهت اجرائی کردن اهداف اربابان، با مشکل مواجهه می سازد و هم امکان معامله آنها با دیگران را ممکن ميسر مى نمايد. ( زیرا خودشان نیز از این ضعف استفاده کردند).
از دیگر سو اکثر نیروهای کرد عراق، سوریه و زندانی بنام ایران به دلیل ماهیت ایدئولوژیکی، توان نظامی، عدم مشروعیت و هژمونی در دیگر نقاط کرد نشین و… ادعای کردستان بزرگ را نداشته و ندارند، زیرا به خوبی از توانایی هایشان آگاهند.
در این بین تنها نیروئی که با برنامه ای از قبل طراحی شده به عنوان یگانه آلترناتیو پروژه کردستان سازی، توان اجرائی کردن فرامین قدرتهای حامی را بدست آورده است پ ک ک میباشد. جریانی که رهبری واحد، تشکیلاتی توتالیتاریستی، قدرت مالی فوق العاده، روابط بین المللی کافی، حمایت و مقبولیتی به مراتب بیشتراز بقیه رهبران کردی داشته، از همه مهمتر طرحی جامع برای کردستان بزرگ را برایش آماده کرده اند.
به همین دلیل از سالها قبل در ترکیه با حذف تمامی رقیبان احتمالی، “پ ک ک” را به عنوان یگانه طرف مسئله کرد مطرح و حتى از سوی دولت ترکیه بطور غیر رسمی مورد پذیرش قرار دادند.
در سوریه نيز با کمک دولتهای حامی و با استفاده از جنگ داخلی تدارک دیده شده، به نام مبارزه با داعش به نیروئی غیر قابل چشم پوشی با اراضی فوق العاده گسترده تبدیل گردید که رسما از آپو فرمان برده و فاتح رقه گردیده است.
از طرف ديگر در زندانی بنام ایران به دلیل نفوذ فردی به نام منصور حکمت به درون کومله، منسجم ترین گروه ایدئولوژيك كردى، اين گروه را چنان مشغول و درگیر انشعابات و بحث های نظری ساختند که به جز ضرر به خود، کاربرد دیگری نداشته است.
حزب دمکرات را نیز با ترورهای هدفمند رژیم دست نشانده، ( ترور قاسملو و شرفکندی) چند سر کرده و با انشعابات جهت دار، به نیروئی حاشیه ای تبدبل ساختند. به موازات آن با تشکیل پژاک و در گیری با رژیم، زمینه انحلال این احزاب و جذب نیروهای بدنه آن در پژاک را پی ریزی کرده اند .
و در شمال عراق نيز به دلیل سرنگونی صدام و قدرت یابی احزاب کردی، بویژه جریان بارزانی و طالبانی، راه دیگری انتخاب گردید. ابتدا با انباشت ثروت در اقلیم و آلودگى مالی رهبران آن و سپس ايجاد بحران مالی، مردم کرد را از رهبرانشان دور ساخته و مشروعیتشان را زیر سوال بردند، سپس با تشکيل گوران( وحدت )، اختلافات و افشاگریهای سیاسی را شعله ور ساختند، به طوری که بارزانی تنها راه چاره را در برگذاری رفراندوم دید. زیرا باور داشت که به دلیل حمایتهای همیشگی دول غربی، بحرانهای داخلی دولت مرکزی و… میتواند با اعلان استقلال و فضای احساسی ناشی ازآن، دوباره مشروعیت و محبوبیت یافته و بر اریکه قدرت و ثروت تکیه نماید، غافل از آنكه رفراندوم خود تله ای برای حذفش بود!
حمله برنامه ریزی شده دولت و ارتش عراق با کمک دیگر دولتهاى دست نشانده ( رژیم نژادپرست زندانی بنام ایران) و فرار پیشمرگه هاى جریان طالبانی و سپس بارزانی و مقاومت سمبلیک از سوی پ ک ک، دو نیروی سنتی را سازشکار، بزدل، خائن و دروغگو معرفى کردند تا راه برای پ ک ک هموار گردد!
جالبتر آنکه، درست در زمانى که بازرانی و طالبانى دست به عقب نشینی ذلت باری زده بودند،”ى پ گ” رقه پایتخت داعش را در سوريه تصرف کرد و فاتحانه وارد آن شده و عکس أوجالان را در أين شهر بر افراشتند.
لذا از نظر دور نیست که در انتخابات پیش روی مجلس اقليم، حامیان پروژه پ ك ك با تاسیس و یا امکان دادن به احزاب کرد عراقی حامی پ ک ک در صحنه سياسى به موفقیتی خیره کننده دست پيدا كرده و با تسلطى گام بگام، هژمونى خود را بر كليه مناطق كرد نشين در ٤ كشور را برقرار سازند.
با نظر به مسائل پيش رو، پ ك ك، زنگ خطری جدى برای ما، تورکیه و اعراب میباشد كه اگر حرکت ملی آزربايجان جنوبى نتواند به نیازهای این مرحله از وقايع منطقه پاسخ مناسب ارائه نمايد. بی شك ملت ما و نسل آينده دچار زيانهاى جبران ناپذيرى شده، در تاریخ و در بين نسلهاى آينده همه ما مؤاخذه و محكوم خواهيم شد.
بی شک درک صحيح خطرات پیش رو برای اعراب و تورکیه و هماهنگی آنها با آزربایجان شمالی و بویژه حرکت پویای ملی آذربایجان جنوبی قابلیت و توانائی خنثی سازی توطئه خونین قدرتهای استعماری را خواهند داشت. و در اين صورت مى توان اميدوار شد كه راه مبارزه براى احياى حقوق از دست رفته ملت هاى منطقه خصوصا ما توركهاى آزربايجان جنوبى فراهم خواهد شد. و ملت تورك ما از خاكستر ٩٠ ساله اشغال وطن خويش توسط پان ايرانيست هاى نژاد پرست سر بلند خواهد كرد.
و اين شدنى نيست مگر با اتحاد و همدلى كليه تشكيلات و فعالين ملى آزربايجان جنوبى.