هشدار وضعیت خاکستری …

ملت قهرمان و فرزندان مبارز تورک آزربایجان جنوبی

رخدادهای منطقه و جهان در شرایط کنونی در بستری به ظاهر عاری از نظم در حال تکوین است و ظاهر متشنج حاکم بر آنها بعضاً گمراه کننده و حتی وسوسه انگیز است.
مضاف بر خود معضل مربوط به اپیدمی ، تقلای دولتها برای مدیریت بهداشتی ، مالی و سیاسی آن که در عرصه اجتماعی نیز وحشت آفرین شده و امنیت روانی مردم را به خطر انداخته است و قطعاً بواسطه مرگ و میر ناشی از آن در آینده ای نزدیک شاهد تغییرات عمده ای در تمام زمینه ها اعم از سیاست و اقتصاد و فرهنگ و دین و اخلاق و هنر و دیگر مناسبات اجتماعی خواهیم بود.

هنوز مشخص نیست که این تغییرات تا چه میزان مثبت و سازنده و تا چه میزانی منفی و مخرب خواهد بود.

با اینحال ما باید بتوانیم با آمادگی قبلی تا آنجا که می توانیم از فرصتهای بدست آمده در راستای وصول به آرمانهای ملی بهره ببریم و از خطرها دوری کنیم.

قطعاً رژیم اشغالگر تهران نیز بعنوان یک حاکمیت فعال در منطقه غافل از این موضوع نیست و عناصر تصمیم گیرنده در بدنه حکومت نیز با نظر داشت تحولات و رخدادهای مذکور ، اقدامات آتی خود را بر اساس آنها برنامه ریزی می کنند و خواهند کرد.

علاوه بر معضل تقریباً جهانشمول یاد شده ، به اختصار دیگر حوادث مرتبط و یا تأثیر گذار بر سیاست و رفتارهای رژیم اشغالگر تهران را به شرح ذیل می توان نام برد:

انتخابات ایالات متحده امریکا:
از دیرباز علی الخصوص بعد از حاکمیت یافتن رژیم فعلی علیرغم قطع کامل روابط سیاسی و اقتصادی و … بین دو کشور ، در سطح دنیا شاید بتوان گفت بیشترین تاثیر و تأثر متقابل حاکمیتی بین این دو کشور وجود داشته است. روابط رسماً تعریف نشده بین این دو کشور که از آن به تقابل یاد می شود! در سالهای اخیر به شدت از حیث اقتصادی و نظامی بالا گرفته و تحریم های اقتصادی اعمال شده از ناحیه دولت امریکا به بهانه فعالیت های اتمی رژیم اشغالگر تهران و ضربات نظامی وارده شده به رژیم در عراق و سوریه ، دولت ایران را در وضعیت دفاعی مطلقی قرار داده است و حاکمیت تحقیر شده و زخم خورده در راستای اجرای سیاستهای استراتژیک خود ، مترصد است با قطعی شدن نتیجه انتخابات نحوه مقابله با آن کشور را از نو سازماندهی کند. در عین حال که می کوشد رفتارهای متقابل و نتایج پر خطر احتمالی ناشی از آنها را نیز طی ماههای آتی مدیریت کند. خطراتی که کیفیت و کمیت آن را می توان از لابلای سخنان مقامات کاخ سفید و نقل و انتقالات ادوات نظامی موجود در منطقه تا حدودی تخمین زد.

شیطنت های اسرائیل:
اسرائیل بعنوان کشوری که رژیم اشغالگر ایران ماهیت عملکردها و برنامه های سیاسی خودش را چه در داخل و چه در خارج عمدتاً به آن ربط می دهد، بعنوان یک بازیگر منطقه ای برای نشان دادن نارضایتی خود از نفوذ منطقه ای تهران علی الخصوص در سوریه هر از چندگاهی از حیث اطلاعاتی، امنیتی و نظامی حاکمان رژیم را به چالش می کشد و بنا به ماهیت ذاتی دوقلوی این دو حاکمیت ، مقامات رژیم نیز چشم بسته بسیاری از وقایع ناخوشاید را به محض وقوع به اسرائیل نسبت می دهند و صد البته هیچ تکذیب رسمی هم از ناحیه دولت اسرائیل صادر نمی شود و این رخدادها، جریان داشتن یک جنگ مه آلوده بین این دو کشور اشغالگر را در اذهان تقویت می کند.

علی الخصوص طی روزهای اخیر حملات هوایی اسرائیل به نیروهای مزدور تحت امر رژیم در سوریه و به هلاکت رسانیدن یکی از پاسداران شاخص هسته ای رژیم در قلب تهران ، بیم و انتظار یک رویارویی علنی بین آنها را تقویت می کند.

عملیات نظامی جمهوری آزربایجان شمالی:
بنا به توقعات راهبردی حاکمیت ، این رژیم از روابط داغ آزربایجان شمالی با دولت اشغالگر اسرائیل ناخرسند بوده و از نزدیکی بیشتر حاکمیت آزربایجان شمالی به ترکیه و روسیه نیز به دنبال عملیات آزادسازی قره باغ اشغالی از دست نیروهای ارمنستان که با موفقیت های عملی قابل توجهی همراه بوده است نگران است.

بنا به دلایل فوق رژیم اشغالگر تهران برخلاف ژست های دیپلماتیک ابرازی، در عمل به خصومت و تقابل منافع با آزربایجان سوق داده شده است.

این امر حساسیت رژیم نسبت به جنبش آزادیبخش ملی آزربایجان جنوبی را هم بیشتر کرده است.

کشورهای عربی :
هر چند رژیم اشغالگر تهران نفوذ قابل توجهی در میان مردم و حتی لایحه هایی در داخل دولتهای عربی داشته و سیاستهای مداخله جویانه به اصطلاح دینی خود را از این طریق به پیش می برد، تحرکات اخیر سیاسی پاره ای از این دولتها در برقراری رابطه با اسرائیل و تمایلات علنی و آشکار برخی از آنها به استفاده از نیروهای نیابتی برای تضعیف رژیم و تقاضای علنی از دولتهای غربی خصوصاً ایالات متحده امریکا برای زمین گیر کردن دولت مردان رژیم ، به اندازه کافی رژیم اشغالگر را عصبانی کرده است.

چین و روسیه:
این دو کشور از حیث راهبردی در معادلات بین المللی حاکمیت ، بعنوان یک تکیه گاه امنیتی تعریف شده اند ولی باجگیری های آشکار و پنهان آنها از رژیم تناسبی با حمایت های مورد انتظار رژیم ندارد.

همگرایی روسیه با ترکیه در سوریه و دخالت ندادن رژیم در جریان مذاکرات مربوط به رفع مناقشه قره باغ ، رژیم را به باز تعریف برخی از مناسبات مجبور نشان می دهد ولی پر واضح است این تغییرات می توانند ریسک خطر بیشتری را نیز در پی داشته باشند.

اعتراضات داخلی:
رژیم بنا به ماهیت فاشیستی و اشغالگرانه اش از حیث حقوق ملی تمام ملتهای ساکن در جغرافیای سیاسی کنونی زندانی بنام ایران را مورد تبعیض و ستم قرار داده و به طبع خواستگاه ایدئولوژیکی اش منابع کشور را بیشتر صرف اهداف ایدئولوژیک خود در داخل و خارج نموده است ، و رشد سرطانی فساد در بدنه حاکمیت و کارگزاران آن نیز باقیمانده منابع را در معرض غارت و حیف و میل کامل قرار داده است و در نتیجه، حتی با فرض داشتن برنامه های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی مقبول عملاً در تمام زمینه ها با شکست و ناکامی رو به رو شده و این امر نارضایتی های عدیده ای را در میان اقشار و طیف های مختلف مردم پدید آورده است که هر از گاهی با اعتراضاتی عمومی توأم است که در نهایت با خشونت عجین شده و سرکوب های خونینی را سبب می شود.

با توجه به مطالب یاد شده در وضعیت کنونی ، رژیم به نوعی مجبور است برای کنترل وضعیت و نشان دادن واکنش متناسب به تحولات یاد شده و آماده سازی جامعه برای نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری ۱۴۰۰ گامهایی عملی بردارد راهکارهایی را در دستور کارش قرار بدهد.

از حیث سیاسی از یک سو رژیم سعی خواهد کرد همانطور که پیشتر در تحلیلهای رسمی تشکیلات راه ملی آزربایجان جنوبی به آنها اشاره شده است برای زمینه سازی در خصوص عملی ساختن مدل حاکمیت نظامی و یکدست ، کاندیدای سپاهی قابلی را به مردم عرضه کند که در این راستا یک جنگ محدود اما پر سر و صدا می تواند تضمین کننده محبوبیت برای فرد یاد شده باشد. جنگی که می تواند در خارج از مرزهای کشور بوده و یا به صورت اقدامات خشن نظامی – امنیتی در داخل کشور بر علیه گروهها و طیف های مخالف و حتی منتقد رژیم طراحی و اجرا گردد.

«تشکیلات راه ملی آزربایجان جنوبی» (میللی یول) با تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود و اخبار بدست آمده ، بر این باور است که به احتمال بسیار قوی ، علیرغم داشتن بهانه های لازم ، تجربه یک جنگ با دشمنان خارجی هر چند به صورت محدود برای رژیم غیرقابل کنترل ، پرخطر و بسیار پرهزینه خواهد بود. صرف نظر از اینکه چنین جنگی لزوماً پیروزی بدنبال نداشته و ممکن است با شکستی خفت بار نیز توأم باشد.

به باور ما رژیم همزمان با اجرای طرح های فریبنده تبلیغاتی و آزادسازی محبوسینی که قول همکاری به رژیم داده اند در طی ماههای آتی اپوزیسیون های مختلف را در مخمصه قرار داده و زمینه را برای برگزاری آبرومندانه !؟ سیرک انتخاباتی ۱۴۰۰ فراهم خواهد ساخت و همزمان برای کنترل احساسات تحریک شده بخشی از اپوزیسیون که خواسته های ملی دارند ، علی الخصوص ملت عرب و ملت تورک به یک سلسله اقدامات سرکوبگرانه سخت و خشن بر علیه آنان متوسل خواهد شد.

بدیهی است در آزربایجان جنوبی نوک سرنیزه سرکوب ، متوجه فعالان سیاسی ملی گرایی خواهد شد که بواسطه عملیات پیروزمندانه آزادسازی قره باغ ، روحیه مبارزه طلبی بیشتری پیدا کرده و با هیچکدام از مواضع رژیم آن چنان که انتظار داشتند ، همراهی نکرده و همدلی نشان نداده اند بلکه برعکس بر دامنه فعالیت های سیاسی خود نیز افزوده اند.

اینکه رژیم با چه بهانه ای می تواند این حمله را توجیه نماید فعلاً مهم نیست ، مهم آمادگی قبلی فعالان سیاسی و اتخاذ تدابیر شایسته توسط تشکیلاتهای سیاسی مربوطه در چگونگی مواجهه با این وضعیت خطرناک احتمالی است.

به این منظور لازم است با اتخاذ «وضعیت امنیتی خاکستری» و رعایت پنهانکاری کامل در کلیه امور از ناحیه فعالین سیاسی به منظور اجتناب از غافلگیر شدن ، تشکیلاتها نیز با سوق دادن اعضا و هواداران به فاز مخفی فعالیت ، در اسرع وقت آنها را به فنون گریزهای فیزیکی و ترفند های ضد تعقیب و مراقبت آشنا و در رابطه با نحوه ارتباط گیری و مدافعه در صورت دستگیری بدست نیروهای سرکوب نیز آموزشهای نظری لازم را معمول دارند.

صد البته مضاف بر فرزندان مبارز بر آحاد ملت و خصوصاً خانواده ها و دوستان و آشنایان مبارزان تحت تعقیب نیز بعنوان وظیفه ای ملی توصیه می نماییم که همکاری لازم در کمک رسانی در امر اختفاء و پناه گیری را برای آنان مهیا و در خصوص افراد بازداشت شده نیز از خودگذشتگی نشان داده و سریعاً صرف نظر از موضع خاص سیاسی دستگیرشدگان و یا مفقودین! به صورت مسالمت آمیز با تجمع روزانه و مستمر در مقابل مراکز امنیتی و قضایی ، و طرح درخواست آزادی عزیزان بازداشت شده ، مانع از گستاخی بیشتر نیروهای سرکوب و ایادی آنان گردند.

زنده و سرافراز باد مبارزات آزادی خواهانه ملت تورک آزربایجان جنوبی!

تشکیلات راه ملی آزربایجان جنوبی «میللی یول»
کمیته مرکزی
10/9/1399 – 30/11/2020